ATREBATES

ATREBATES

Plin. l. 4. c. 17. Galliae populi, qui XV. Mill. armata ad bellum polliciti, trans Sabin una cum Nerviis et Veromanduis, finitimis suis, adventum Romanorum expectârunt, Caesar. l. 2. comm. c. 4. Sed ab hoc superati, acceperunt Commium Regem, Caesari in Britannia fidum ac utilem. Postea, ad Alesiam obsidione liberandam, imperata sunt illis IV. hominum milia, summaque imperii Commio tradita, qui cum reliquis Gallis contra populum Rom. Caesaremque, coniuratione initâ, cum omnia frustra expertus eslet, parente Romanis civitate, legatos demum ad M. Antonium misit, et se imperata facturum, obsidibus datis, firmavit. Sic Atrebates, quibus una cum Nerviis et Veromanduis victis Caesar libertatem et leges abstulerat, pro meritis Commii Atrebatis idem immunes esle iuslit. Sed non diu libertas illis mansit. Straboni dicuntur Atrebati: Ptolem. Α᾿τρίβατοι, quos ille falso ad Sequanam ponit. Atrevates quoque in veter. Notit. Atrepates Orosio, etc. Hi in Britannia insul. condidêre Callevam Atrebatum, 44. milliar. a Londinio, 22. a Venta Belgarum. Nunc Artesii, Gall. Artesiens. Ab his vestes Atrebaticae; i. e. xerampelinae, et birri Atrebatici, Vopisc. in Carino, c. 20. quamquam Atribaticas vocat Suidas, de coloris atri ratione. Sunt autem Atrebates textrinô percelebres. Horum Metropolis munitissima urbs Atrebatum Ptolemaeo Origiacum, quod tamen Chcverio Orchiacum Orchies, hodie videtur, locus liumilis et ignobilis, proximus Duagio: Atrebatum autem caput Nemetacum vult dictum olim. Quidquid huius sit, in veterib. Galliae Notitiis, nunc urbs Atrebatum, nunc civitas Atrebatum et Atrevatum, appellatur: ibique ac in Chronico Roberti, inter XII. provinc. Belgicae secundae civitates quintô locô statuitur, post Remos, Sueslionas, Catalaunos et Veromanduos. Annô vero Christi 1200. in septimum gradum ab Auctoribus reicitur, et Camaraco quoque, Turnaco ac Morinis seu Tervannae postponitur. Sita est ad Scarpam fluv. qui in Scaldim influit; German. Atrecht, Gallis Arras. Pagus Atrebatensis, in Ludovici Pii divisione regui inter filios Adertensis, in Caroli Calvi Capitulis Adertisus apud Usuardum terrirorium Adartense, dicitur: parum Latine. Recentioribus Artesia, vulgo Artois nominatur. Comitatus hodie titulô clara, alias sub dominio Hispanico nunc autem fere tota Francici est iuris. Habet ab Aquilone Flandriam, eandem ad Ortum cum agro Cameracensi, ad Meridiem et Occasum Picardiam et Comitatum Boloniensem; estque fertilis admodum. Notat Samson, dieecesin Atrebatensem Comitatui cognomini non usque quaque respondere, cum dioecesis Audomaropolitana, quae maiori ex parte Comitatu continetur, portio sit veterum Morinorum: Duagium autem ac Orchiacum, in dioecesi sint Atrebatica, cum tamen ad Flandriam Gall. pertineant, etc. Vide Hadr. Vales. Notit. Galliae, nec non Cl. Ottonem Not. ad B. Rhenani Rer. Germ. l. 1. Coeterum urbs, olim Comitatus Flandriae caput erat, cum illam Carolus Calvus Iuditae filiae, Balduino Flandriae Comiti nuptae dotis locô cessisfet. Dein, cum tota Artesia, rediit ad coronam, nuptiis Philippi Augusti et Isabellae Hannonicae, filiae Balduini VI. Episcopatum hic institutit Urbanus II. A. C. 1092. et Lambertum ipsemet infulâ cinxit. Inter cuius successores ille fuit, qui Carolo V. Imperatori suggessit dolum; quô unius literulae inversâ formâ (vox erat einig et ewig,) Philippus Landgrav. Hassiae seductus, in vincula

incidit, non nisi quinque annis post, virtute generi sui Mauritii Saxonis, liberatus. Franc. Guicciardin. Comm. l. 2. Hanc urbem, in duas partes divisam, (quarum altera, civitas dicta, ad Episcopum pertinet,) ferrarius quidam faber Maximiliano Imperatori prodidit, A. C. 1493. Ludovicus vero XIII. recepit, A. C. 1640. post bimestre obsidium. longitud. 23. 55. latitud. 50. 15.